pusu kurulası kuytu..: Kırpık Dudak

Oruçluyken özlediğim yegane şey dudaklarımı cayır cayır yemek oluyor.

asLInda çok basit!

karanlık..
spot ışıklar yanmadan önce, sahne karanlıktır.

insan..
spot ışıklar onu aydınlatmadan önce, insan sadece insandır.

karanlıkta kalanlar, ışıkları kıskanırlar ama o, insanı özler.
orda olmasının bir nedeni vardır mutlaka, ama o yalnızlığına kaçmak ister.
yalnızlığın yalnızlık olacağı bir yer, mutlaka vardır.

gel seninle bir adım atalım şimdi, ben gideyim..
emin ol ki, bir süre ayrı kalırsak, hiçbir şey düzelmeyecek..

olsun, ben biraz gitmek istiyorum..

kravatımı çözmek, makyajımı silmek, şişmanlamak istiyorum.
saçlarımı uzatmak, tırnaklarımı kesmek, taze fasulyeden bahsetmek.

kimin daha iyi olduğundan habersiz, artık en iyi olmak değil, en iyiyi almak istiyorum.

tercihlerimiz yolumuzu aydınlatır.

ışıkları, kadınları, alkışları, parayı, dedikoduları, araba anahtarlarını, soruları, olmamış cevaplarını sana bırakıyorum.

onları al.

alabilirsin, zor değil, spot ışıkları yandığında tavşana dönüşmüyorsan eğer.

neyse..

buralarda olacağım, size bakacağım, başkalarını sevmenizi izleyeceğim, mutlu olacağım,
çünkü ben de onları seveceğim.

uyuyamayanlar için, uyutmama televizyonu artık sona eriyor..
iyi uykular..

okan bayülgen, 29 temmuz 2007

pusu kurulası kuytu..

Ağustos 21, 2010

Kırpık Dudak

Hiç yorum yok: