Gittik geldik bile... 3 gün nasıl geçti bilemedik. Sonunda ağlarken kahkaha da atılabiliyormuşu gördük mesela. Çok sevdik; ilk ama son olmasın bu kütüphane dedik. Tanıştık tanıştırdık; dinledik anlattık.. En çok da gülümsedik; huzurdan olsa gerek... bi tık :)
*****
Koşturmacanın arasında göze hüzün süren çok şeyi hatırlamamak; sırf o an için bile olsa. Sizi tanımayan insanların gülen gözlerinize defalarca teşekkür etmeleri.. Evet evet; hüzün gidiyor gözden yavaş da olsa; isteyince yapılmayacak yok imiş, ben bunu öğrendim en çok da (idol 1 & 2 tanışması:)
Güvenmek sonra... Zil zurna dans etmek... Derdi paylaşmak, çare aramasını beklemeden; sadece dinlemesinin istemek.. İnsan ya, her zaman olmuyor 'bir' başına..
Tabular yıkılıyor zil zurna... Adımlar hızlanıyor, büyüyor. 'Yeni'den sevebiliyor, 'yeni'den kırılıyor kalbi; olsun kırılsın, sevebiliyor ya, en güzeli belki de... 'Yeni'ye izin var artık, seLLuka hüznüyle vedalaşıyor... (Ortaçgil mrıldanıyor arkadan, hiç susmasa hayat boyu)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder