Hayatın ne denli ölmek için kurgulanmış bir düzenek olduğuna kanaat getirdim dün gece..
Ölümle başlayan bir hadise içinde yerimi çoktan almıştım ben de! Hadisenin içinde bakınca görmediğim ama hissikalbenvuku halinde nükseden ve bende tutum değişikliği haline gelmiş davranışlara gark olmuştum.. Olmaya olmuştum, ancak zaman zaman adımı unuttuğumu hayal ediyorum, isimsiz siyahlar içinde bir surete dönüştüğümü düşlüyorum.. Ardından irkilircesine vazgeçtiğim hayal oluyordu sonra;.. vazgeçilen hayaller.. İsmime tapınacak kadar narsist olmamla alakalı olmadığını biliyorum; Nur Abla da olsa şimdi kaşlarını kaldırıp o flörtöz gülüşünü takınırdı. Adım başka birşey olsaydı yine tapar mıydım? - Sanırım bundan daha az olmazdı..
16.09.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder