Annemin Adı: Kadın!

Kalabalıklar gitsin artık.. Sussun ağzından kan damlayanlar, artık duymak is-te-mi-yo-rum!

Hırslardan korkuyorum, hırslarımdan.. Bizi yenmelerinden, bizden parçalar oluşup ‘biz’in ölmesinden..

Anne gidelim artık! Durmayalım buralarda, baksana ne çok ağladık!.
Benim babam hiç olmadı anne! Sen vardın iyi ki, dizlerim her kanadığında senin kucağında buldum ‘güven’i!.

(Ocak 2009)