masal..

Bilinmedik bir saat.. Nargilenin dumanı hala midede.. Gitmek zamanı bu kadar yaklaşmışken her şey bir adım daha öteliyor/iteliyor.. Ortaçgil susmuyor, her şarkıda -ki bence hepsi yaşam(ım)dan bir masal(!)-.. Her masalda yaşadığını hissetmek.. Yaşamını solumak..

Mavi kuş uçuyor, küçük kız yüzünü döküyor, bu normal de ne iken, bulutu tutup çöllere koyup yağmur yağdırırken, her aşkta aldatılmak, yağmur..

Her güne bir masal.. Bloga renk geldi, seslendi sanki; Ortaçgil: hiç susmayan, yaşam: hiç bitmeyen..

(konser esnasında: 14.03.2008 01.20 )