Ne kadar yakın herşey..Bir Ankara sabahında merhabalaşmak gibi, bir İstanbul sokağında her şeyi unutmak gibi, Eyüp'de bir vapurda gözyaşına ortak olunduğunda nereden bilinebilirdi yurt odasında birlikte ağlanacağını..
Kahve tadı da, kokusu da; nargilenin dumanı da.. Kadın olmak da..
Başkalarına olan kırgınlıkları hep birbirine ödetmek.. Belki de hayata kızıp en darılmayan, en
naif, en kırılgan karşısındakine yüklemekti.
Ben yoruldum; en çok da özledim..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder