Geç kalan mıyım?, yoksa sırasını bekleyen mi? Kısmet, hayırlısı, kader, e ama zamanı.. Bir tek ben biliyorum, sonra şaşırmayayım diye. Hem de mimiklerimi kaybettim.
Keşke bugün Ankara'da 12 saat uyumak yerine, yorgun argın dolansaydım sokaklarında, kokusunu alsaydım.Çok olmuş, haykırarak ağlamayalı..
Gözlerimi kapattım. Bir şarkı var ardarda, yeniden başlayan.. Hayal ediyorum.. "Ne güzel çocuklar" var, sayıları çok değil, bir elin parmaklarından azlar. Hala "hevesliler", belki hala "acemi". Ama birinin söylediğine hep birlikte gülen; birine söyleneni hep birlikte sırtlanan.. Ve gerçekten "muhteşem"diler!.
Keşke özlemişim diyebileceğim bir dostum olsaydı ya da olmadığında özlediğimi hissedeceğim. Ben de çok özledim, özlüyorum. Kendime söyleyebildiğim sadece. Biri..
Sonra şey oldu, el sallarken kafam karıştı. İndiğimde nerede olduğumu bilemedim.
Çok zaman olmuş, böyle ağlamayalı.
Ben.. Şimdi.. Başlarken.. Meğer ne kadar yorulmuşum.. Keşke bu kadar yalnız hissetmeseydim. Keşke bu kadar bilmeseydim senaryoyu.. Keşke "şen" bir çocuk olsaydım, başlarken dinlediğim şarkı sonda dinleyeceğim olsa, bir başka olsaydı. İnansaydım.
Bir tabak peynir.. Tıka basa doldurmak.. 1tl..
Koşar adım yürüseydim. İçtiğim her sigaradan midem bulanır ya, yarım sigaradan o kadar tad alırım ama.
Gülmeyeli çok oldu. Haykırarak şarkı söylemeyeli. Sarhoş olmayalı. Nar gibiyim, dağılmış; parça parça..
El yazısı.. Kokudur, o'dur, tenidir, gerçektir, her kıvrımı başka bir duyguya denk gelir, "en" güzel anıdır, kişi değerliyse değerli olandır, tarihtir.
Ben sadece 'en' bir şey olabilmeyi istemiştim.. Benim için ne kadar "çok" bir şey olmak, asLI olduğumu hatırlamak gibi.
Gitmeli, günübirlik.. Haritayı da alıp,,.
Çok zaman olmuş, özlemişim ağlamayı.
"İlk yazdan şendik!."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder