Belki de..

Çocuk kitapları okumayı özledim.

Masallara inanmayı..

Bir sürü bilyem olsun,, bir de kedim..

hüzün bir parça..

Bizim mayamızda "Söz ağızdan çıktı mı geri dönülmez bir daha.." öğretisi var.

O yüzden kabuslarımızı tek yaşıyoruz, o yüzden acılarımızı katlıyoruz, o yüzden küslüklerimizi yakıştırıyoruz kendimize.

Ben mektubu yazıyorum hala. Belki bir gün yollarım.

..değişmek / güzelleşmek!

Tutkunusunuzdur bir şarkının ve muhtemelen de onu söyleyen sanatçının. Fakat o kadar tutkun olmuşsunuzdur ki, ekmek gibi su gibi her gün her saat dinlemeye başlayınca bir zaman sonra özlemeyi diler olursunuz. (Pek çok şeyde olduğu gibi!)

Bülent Ortaçgil'i özlediğimi farkettim dün gece, o felaket efem saatleri olduğunu sandığım zamanlarda; bir ihtiyaçla;

...durumu ve halet-i ruhiyemi anlattığını düşünerek farketmeden ansızın mırıldanırken yakaladım kendimi. Hemen hatırlayalım:

*Şarkı her ne kadar 'bahar'la gelen bir şen havaya seslense de, ben özellikle "Değiştim ve Güzelleştim" kısmını seviyor, özlüyorum.

Dinleyelim..

Yağmur güzel, toprak mis gibi; ses eden benim..değişiyorum ve değiştikçe daha da (kabullenme: Zaten güzeldim) güzelleşeceğime inanıyorum.

/../

En kısa zamanda yıllardır ertelediğim Nazım Hikmet Külliyatı'na sahip olacağım.

Baş köşeme koyacağım, yoluma ışık tutsun diye..

BU KUYTU;

SÜRESİZ KAPATILMIŞTIR!

*Sahibi "Düş avı"nda..

Hangi Sokak?

Ne çok severdik oynamayı sokaklarda, ananelerimiz seslenip de "Akşam oldu, haydi!" diyene kadar..

Dönen salıncaklardan geldiğindeyse 'Hayat Bayram Olurdu' bize, yine..