Ofisin bahçesindeki yaralı kedi ölmüş, bugün öğrendim. Halbuki sevmiştim, demek ki ölüm gitmelerle birlikte olmuş. 'Güzelsindir de çocuksundur da' ya, meğer el kadar kedicik de dayanamamış yaralarına. Tarih bilinciyle yaşamaktan bitap düşmüş.*****
Her mutlu sanılan "Hoşgeldin"in hoş geliş olmama ihtimali olabilir tabiki. Esas olan; bu duruma hazırlıklı olmak ve kendine kızdığın vakitlerin olmasının önüne geçmek.. Fakat kendini her hazırladığın an güvensizliği de getirir beraberinde.
Oysa ben güvenmeyi seçtim, yaşadığım her an'a inanmayı; sonrasında ne olursa olsun onları değersizleştirmemeyi seçtim. hiçbir gidenden nefret etmemeyi öğrendim, babamdan başka; oysa bugün nefret ettiğime şaşıyorum, insan oluşumu sorguluyorum.
Birine yazdığım notları, o kişide günler sonra görmekti aldandığım belki de, değer verdiği sanmak oldu kendimi aldatışım. Umut dememek gerekti.
Sorgulamıyorum hiçbir şeyi. Yaşandığı ya da yaşan-a-madığı yerde bıraktım; 3-5 şeyi.
Hala asLI'mı dinleyip hoşgeldin demek kadar insanca diyorum "Güle Güle"yi de; ben hiç "Hoşçakal" demedim..
Bir tost alayım, sizde bir sürü değişik ekmek varmış, kepeklisi de güzelmiş, onlardan olsun.. Bir de çeşit çeşit çikolata..
Belki bu gece bir filmi uyuyakalmadan bitirebiliriz. Acıktım ben, bir gözleme olsa yağsız..
*****
Yaralı bir kedim olacak birkaç haftaya, adı olacak. Nani!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder